CITY ISLAND 3

Γενικά για την εταιρία

Το παιχνίδι ανήκει στην εταιρία Sparkling Society η οποία ιδρύθηκε το 2011 από τον Edwin Morren και τον Mark Peters,αργότερα προστέθηκε στην ομάδα και η Marleen. Έχουν δημιουργήσει μια ομάδα σχεδιαστών η οποία αναπτύσσει και εκδίδει παιχνίδια κυρίως για κινητά τηλέφωνα, για tablet,καθώς και για υπολογιστές. Η εταιρία δημιουργεί αυτά τα παιχνίδια με την φιλοδοξία να μετατρέψει τους παίκτες σε οπαδούς

Πώς παίζεται το παιχνίδι

Το παιχνίδι αποτελεί το 3ο στη σειρά από τα 4 που έχουν σχεδιαστεί. Επικεντρώνεται στην οικοδόμηση και διαχείριση μιας/ενός πόλης/νησιού από το μηδέν. Ο παίκτης ξεκινάει με την αναδιαμόρφωση του 1ο νησιού από τα 8 και στην πορεία ξεκλειδώνει και τα υπόλοιπα. Κατέχει ένα αρχικό χρηματικό ποσό και με την βοήθεια ενός εικονικού συμβούλου ξεκινάει την ανοικοδόμηση του νησιού. Χτίζει κατοικίες διαφόρων μεγεθών και χωρητικότητάς καθώς και διάφορες υπηρεσίες (πυροσβεστική, αστυνομία, ταχυδρομείο κ.α). Οι άνθρωποι του νησιού οι οποίοι αυξάνονται όταν χτίζεις νέες κατοικίες βρίσκουν δουλειά στις διάφορες υπηρεσίες. Καθώς αυξάνεται ο πληθυσμός του νησιού πρέπει να επεκτείνεται και η πόλη και αυτό πραγματοποιείται με την αγορά οικοπέδων. Τέλος, παίκτης πρέπει να διατηρεί τους πολίτες της πόλης χαρούμενους αλλιώς θα φύγουν και θα αδειάσει, αυτό το πετυχαίνει με την ανοικοδόμηση εμπορικών κτιρίων (καφετέριες, εστιατόρια ,κινηματογράφους κ.α).

­­­­

Ιδεολογική Συγκρότηση

Ο παίκτης στην ουσία αποκτάει τον ρόλο του αρχιτέκτονα, ο οποίος καλείται μέσα από ένα ιπποδάμειο σύστημα καθέτων και οριζόντιων οδών , τα οποία περικλείουν και ορίζουν τα οικοδομικά τετράγωνα , να πραγματοποιήσει όλες τις δραστηριότητες της πόλεως. Δημιουργεί με βάσει τους κανόνες του παιχνιδιού την δίκη του κοινωνία και παίρνει αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα την πόλη. Το πώς τελικά δομεί ο χρήστης την εικονική του πόλη θα έχει απόλυτο αντίκτυπο στην εικονική του κοινωνία, αφού όσο μεγαλύτερη είναι η ιδιοκτησία του και όσο πιο έξυπνα και λειτουργικά είναι δομημένη τόσο πιο καλά και αποτελεσματικά θα λειτουργήσει. Καθώς επίσης υπάρχει μετρητής ψυχολογικής κατάστασης των εικονικών κατοίκων, βλέπουμε το πόσο σημαντικός είναι ο χώρος και η διαμόρφωση του ως την τελική διαμόρφωση κοινωνικής συμπεριφοράς τους. Συνεπώς παρατηρούμε ότι το παιχνίδι αυτό αναπτύσσεται ποσοτικοποιημένα και εκτατικά και ουσιαστικά διαχειρίζεται μια αστική και εξωαστική συνθήκη αλλά οργανωτικά παρεμφερή ως σύστημα.

Χωρική Ανάπτυξη – Πολυχώρος

Ο ψηφιακός τόπος δεν έχει συγκεκριμένη τοποθεσία αλλά διέπεται από μια ιδιόμορφη γεωμετρική διάσταση. Ένα link δεν έχει γεωμετρία ούτε συγκεκριμένο ορισμό χώρου. Οπότε, ο χρήστης μπορεί να δομήσει την ψηφιακή του κοινωνία – πόλη μέσα σε μία θάλασσα ψηφιακής διαμόρφωσης, η οποία ενώ διαθέτει χώρο, αυτόν που τώρα ονομάζουμε ψηφιακό, δεν μπορούμε να τον ορίσουμε ούτε χωρικά ούτε γεωμετρικά. Διακρίνουμε όμως μια πολυδυναμική και τρισδιάστατη ανάπτυξη στον χώρο η οποία εκτυλίσσεται μέσα σε έναν ψηφιακό κόσμο, αλλά ελέγχεται με αναλογικά μέσα. Η γεωμετρία λοιπόν που μπορεί να έχει το παιχνίδι, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, όμως υπάρχει παντού η έννοιά της . Ο τρόπος λοιπόν, που ο παίκτης αναπτύσσεται στην ρυμοτομία των οικοδομικών τετραγώνων στο city island 3 αποδεικνύεται ότι ακολουθεί τη λογική του Κανάβου, με βάση την οποία ο παίκτης οργανώνει τα «τετράγωνα» αυτά. Τέλος, σκοπός του κάθε δημιουργημένου τετραγώνου που συγκροτεί και σχηματοποιεί τον τελικό μας κάναβο, εκτός του ότι οριοθετεί την ιδιοκτησία του παίκτη, έχει και κάποιο συγκεκριμένο τελικό σκοπό που ο ίδιος του έχει προσδώσει

Ψηφιακή – Αναλογική Πολεοδομία

Ο παίκτης λοιπόν, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού λαμβάνει τον ρόλο του αρχιτέκτονα. Το γεγονός αυτό, μας θυμίζει πολλές και διάφορες αρχιτεκτονικές – παρεμβάσεις σε μια πραγματική πόλη. Αφού αν ελέγξουμε τα κοινά χαρακτηριστικά τους βλέπουμε έναν παραλληλισμό με την εικονική αυτή διατύπωση του χρήστη μέσα στο παιχνίδι. Συνεπώς, όλες οι προτάσεις αυτές περιγράφουν προτάσεις κοινωνικές και χωρικές. Δεν περιγράφουν δηλαδή απλά ένα κοινωνικό μοντέλο αλλά και την κοινωνική οργάνωση του χώρου που το υποστηρίζει. Κάτι που έρχεται σε σύνδεση με την αντιμετώπιση του χρήστη απέναντι στην δική του εικονική πόλη. Είναι και αυτή λοιπόν μία κοινωνικοχωρική πρόταση η οποία διαμορφώνει μία ολόκληρη κοινωνική οργάνωση μέσα από έναν διαρθρωμένο χώρο. Όλες οι εικονικές προτάσεις αντλούν στοιχεία από τον πραγματικό κόσμο και προτείνουν ένα δυνητικά ιδανικό μοντέλο, που συνδυάζει τα στοιχεία του πραγματικού με το φανταστικό. Ο παίκτης χρησιμοποιεί υπάρχοντα υλικά και αντικείμενα του αναλογικού μας κόσμου μεταφρασμένα σε ψηφιακή μορφή και τοποθετημένα σε έναν εικονικό κόσμο. Οι προτάσεις αυτές διέπονται από κάποιους κανόνες που ενδυναμώνουν μία ανατροφοδότηση του όλου γενικού πολεοδομικού συστήματος. Όπως ακριβώς και στην περίπτωση του παιχνιδιού όπου η δημιουργημένη εικονική κοινωνική κατασκευή είναι ένα σύστημα αυτόνομο και αυτάρκες, αφού μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Και δεδομένου ότι μιλάμε για ένα διαδικτυακό – ψηφιακό παιχνίδι, η πόλη του εκάστοτε παίκτη, αποτελεί μία εκδοχή της ψηφιακής πραγματικότητας σε σμίκρυνση.

Τελικές Παρατηρήσεις

Η αρχιτεκτονική εφαρμογή έχει επηρεαστεί – καθοριστεί πολλαπλά από την ουτοπική σκέψη και την ψηφιακή πραγματικότητα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κάθε αρχιτεκτονική πρόταση μέχρι να υλοποιηθεί, είναι φανταστική με πραγματικές συντεταγμένες και πραγματικές αναφορές. Η συμμετοχή της φαντασίας είναι αναγκαία στην διαδικασία που ακολουθεί το άτομο για να καταλήξει στον πραγματισμό. Συσχετίζοντας όμως τα παραπάνω με τα παιχνίδια, αντιλαμβανόμαστε ότι η χωρική αναπαράσταση ενεργοποιείται ως εργαλείο της σεναριακής εξέλιξης. Η δημιουργική διαδικασία είναι ο διαμεσολαβητής μεταξύ εικονικού και πραγματικού, αφού αφορά τόσο την χωρική όσο και την πολιτισμική διάσταση κατά την πράξη του παιχνιδιού ενώ βασίζεται σε όρους υλικής ύπαρξης. Συνοψίζοντας, η ψηφιακή πραγματικότητα εντοπίζεται σε ευρύ φάσμα των παιχνιδιών του κυβερνοχώρου, και αναμφίβολα έχει αντίκτυπο στις επιμέρους κοινωνικές συνιστώσες του χώρου. Τόσο στη διάδραση της ζωής μας με τη ζωή στο παιχνίδι, όσο και στη διάδραση της πραγματικής βίωσης της δομής του αστικού χώρου με την βίωση της αναπαράστασής του.